Inżynieryjno-techniczny portret miasta, czyli o dziedzictwie kulturowym i o edukowaniu na wystawie „Miasto. Technoczułość” w Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie niezwykłości miejsca, jakim jest Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie i jego wystawy stałej Miasto. Technoczułość. Opowiadając o historii miejsca czytelnikowi, ukazuje się kompleks unikalnych budowli postindustrialnych, w których stworzono opowieść o mieście i dwunastu dziedzinach inżynierii. Proces tworzenia wystawy zostaje opisany w drugiej części artykułu, co pozwala czytelnikowi zrozumieć znaczenie rozwoju człowieka w mieście i jego centralnym usytuowaniu w tych przemianach. Artykuł ukazuje proces budowania działań edukacyjnych na przestrzeni kilku hal, które umożliwiają tworzenie integracyjnych, innowacyjnych i interdyscyplinarnych wydarzeń. Wyjątkowości wystawie dodaje fakt, iż tu nowoczesność i najnowsze technologie spotykają się z inżynierią i techniką narodów antycznych. To tutaj, w sercu krakowskiego Kazimierza zwiedzający zostaje zaproszony do wyruszenia w „podróż” sentymentalną i pełną wzruszeń. Wystawa to pełna opowieści i obiektów przestrzeń, która ukazuje piękno dziedzictwa techniki i inżynierii, która pozwala na poznanie dziedzictwa kulturowego wielu miast, zwyczajów w nich panujących oraz stylów życia jego mieszkańców. Artykuł to próba zwrócenia uwagi na turystykę kulturową opartą na edukacyjnej wyjątkowości wystawy i niejako zaproszenie do odkrywania historii inżynierii i jej dziejów hala po hali, epoka po epoce.