Współpraca na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego z wykorzystaniem analizy sieci społecznych

Abstrakt

W artykule podjęto problematykę współpracy między podmiotami należącymi do Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Celem artykułu jest przedstawienie roli współpracy pomiędzy obiektami tworzącymi szlak turystyczny dla procesu zarządzania tym szlakiem oraz scharakteryzowanie i ocena tej współpracy na przykładzie Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Najpierw przedstawiono znaczenie współpracy pomiędzy obiektami dla procesu zarządzania szlakiem. Podkreślono w tym miejscu, że obok współpracy podmiotu zarządzającego szlakiem z innymi obiektami należącymi do szlaku, bardzo ważna jest współpraca między samymi obiektami. Następnie zaprezentowano koncepcję sieci społecznych oraz najważniejsze jej elementy tj. węzły, więzi/relacje i strukturę. W kolejnych rozważaniach przedstawiono metodologię badań oraz rezultaty badawcze. Wykorzystując podejście sieciowe dokonano charakterystyki tzw. treści relacji zachodzących między obiektami na Szlaku Zabytków Techniki (ustalenie co jest przedmiotem ich współpracy), omówiono funkcje tych relacji (określenie celu kooperacji) oraz ich kierunek (identyfikacja relacji inicjowanych głównie jednostronnie lub dwustronnie). Przedstawiono również podstawowe problemy, jakie zdaniem przedstawicieli badanych obiektów, utrudniają współpracę w ramach Szlaku. Następnie, na podstawie dokonanej analizy sklasyfikowano obiekty ze szlaku pod względem ich stopnia zaangażowania we współpracę wraz ze wskazaniem charakterystycznych cech poszczególnych grup tych podmiotów. W rezultacie stwierdzono, że kooperacja między podmiotami należącymi do Szlaku nie jest jeszcze wystarczająco intensywna, że istnieje duża dysproporcja między liczbą partnerów oraz współpraca ma głównie charakter mieszany - wymiana informacji, jak również realizacja różnych przedsięwzięć. Rozważania podsumowano syntetycznym zakończeniem zawierającym zalecenia o charakterze praktycznym.