Parco Museo Jalari jako obiekt zainteresowania turystyki kulturowej

Katarzyna Kowalska

Abstrakt


Problematyka niniejszego artykułu koncentruje się wokół prywatnego muzeum

o niezwykle hybrydycznym charakterze, Parco Museo Jalari, jako przykładu recepcji

dziedzictwa kulturowego Sycylii i jego rozumienia. Trinakria, wraz z całym jej bagażem,

historycznym, kulturowym oraz przyrodniczo-klimatycznym, od wieków była cenioną

destynacją podróży edukacyjnych i artystycznych. Faktory te kształtowały także świadomość

Sycylijczyków, wpływając w znaczny sposób na rozumienie swojej tożsamości oraz dróg jej

wyrażania. Przeprowadzona analiza struktury parku, losów jego powstania oraz prowadzonej

w nim działalności wystawienniczej oraz festiwalowej ukazuje sposób w jaki odbija on losy

oraz kulturę wyspy, jak samo definiuje się a także na ile odpowiada na potrzeby różnego typu

turystów kulturowych. Punktem wyjścia refleksji jest próba uchwycenia sycylijskiej

odrębności, odbijającej się w relacjach z podróży wielkich tego świata a także w meandrach

historii. Następnie, po wprowadzeniu w kontekst muzealny Jalari, zaprezentowana zostanie

sylwetka parku: historii, struktury i działalności. Podsumowanie natomiast naświetli zakres

realizacji postulatów teoretycznych, ich przydatność dla ochrony kultury regionu i jej

promowania, a także wartość oferty parku w kontekście turystyki kulturowej. Z racji braku

tekstów w języku polskim, poświęconych temu obiektowi głównym celem artykułu jest

przybliżenie idei, etapów powstawania oraz sposobu funkcjonowania parku polskim

badaczom turystyki kulturowej, w tym muzealnej oraz zainteresowanym polskim

czytelnikom.


Słowa kluczowe


turystyka kulturowa; Parco Museo Jalari

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Capo Pelora. Cosa, com, dove, quanto a Messina e Provincia, 1999, Mesyna

Clifford J., 2000, O kolekcjonowaniu kultury i sztuki, [w:] Kłopoty z kulturą.

Dwudziestowieczna etnografia, literatura i sztuka, Wyd. KR, Warszawa

Cyz T., 2007, Utkana ze wspomnień „Tygodnik Powszechny”, Kraków, nr 40, s. 10(dodatek).

Dąbrowski D., Kryzys muzeów. Globalizacja – recenzja, 2010, Turystyka Kulturowa, nr 1, s.

Gaworecki W., 2003, Turystyka, Wyd. PWE, Warszawa

Iwaszkiewicz J., 2002, Książka o Sycylii, Wyd. Czytelnik, Warszawa

Krasiński Z., 1912, Pisma t. 4, Wyd. G. Gebethner i Wolff, Warszawa

Mikos von Rohrscheidt A., 2008, Turystyka kulturowa. Fenomen, potencjał, perspektywy,

Wyd. GWSHM Milenium, Gniezno

Oryginał statusu Stowarzyszenia Jalari, 19. 07. 2000

Pietrini M., 1998, Dialogo con la pietre, Wyd. Spes Editrice, Milazzo

Sogno e Realita – proverbi siciliani nelle botteghe etnografiche del Parco Museo Jalari,

, Wyd. Arcadea, Barcellona P.G.

Sycylijskie obsesje (rozmowa z G. Herlingiem-Grudzińskim), 2000 "Rzeczpospolita",

Warszawa, nr 54, s.D-2

Szynkiewicz S., Silva ethnicum, 1996 [w]: I. Kabzińska, S. Szynkiewicz (red.), Konflikty

etniczne: Źródła – typy – sposoby rozstrzygania, Warszawa, s. 320

Trevelyan H., 1981, Goethe and the Greeks, Wyd. Cambridge University Press, Cambridge.

Viviparchi, 2010, Desenzano del Garda

Wiszniewski M., Podróż do Włoch, Sycylii i Malty, 1848, Wyd. s. Olgelbranda księgarza i

typografa, Warszawa

Zralek P., 2003, Sycylia. Przewodnik, Wyd. rewasz, Pruszków


Odniesienia

  • Obecnie brak jakichkolwiek odniesień.


Copyright (c) 2014 Katarzyna Kowalska


Copyright ©  Turystyka Kulturowa 2008-2024. ISSN 1689-4642